hmmm...

moja ojczyzna... moznaby sie nad nia dlugo rozwodzic,nie mniej jednak nie widze potrzeby. znam kilku ludzi, ktorzy sie polityka interesuja, od nich przede wszystkim dowiaduje sie, co sie wyrabia w tym kraju. rzecz w tym, ze jedynym marzeniem naszych politykow jest podcieranie sobie dupy naszymi pieniedzmi. kompletnie nie rozumiem, dlaczego oni tak marnuja to, o co przed laty walczyli nasi przodkowie. nie wiedzieli, czy jest po co. ale walczyli, ostatkiem swoich sil. a, tuz przed smiercia lezeli na polach bitew, z perspektywy ziemi ogladajac swoich przeciwnikow. to byli prawdziwi Polacy. teraz juz nie liczy sie honor, teraz liczy sie tylko pieniadz. az wstyd! dlatego wolalabym o tym nie gadac. doceniam to, co mam. i musimy sobie zdac sprawe z tego, ze moglo byc gorzej. tu przynajmniej mozemy sie ksztalcic, a w innych krajach to jest marzenie nie do spelnienia. moze i nie ma perspektyw, ale zawsze jest jakies sensowne rozwiazanie. tak przynajmniej sadzi pietnastolatka (zeby nie bylo, ze sie wymadrzam).
co do miasta, w ktorym mieszkam, to... nie jest ono duze. na pierwszy rzut oka niczym nie rozni sie od innych. wlasciwie - zadupsko. jednak mam sentyment do tego miejsca. urodzilam sie tutaj, potem mieszkalam w Przemyslu. przez siedem zasranych lat. tu jest moj azyl.
klimatyczne kawiarenki, park, kamienista plaza nad Dunajcem. moglabym jeszcze przez conajmniej piec minut bawic sie w wymienianie. ale wystarczy, ze napisze, ze kocham swoje miasto, takie jakie jest.

samo życie tak to wygląda i nikomu się nie śpieszy by to zmieniać...